ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ႕ရင္ သင္ဘာလုပ္မလဲ။သိပ္ေကာင္းတဲ႕ေမးခြန္းေလးတစ္ခုပါ။ခ်စ္တက္တဲ႕ အရြယ္မွာ ေကာင္းေကာင္းမခ်စ္ခဲ႕။မုန္းတက္တဲ႕ အရြယ္မွာ အမုန္းဆုိတာဘာမွန္းမသိခဲ႕။ျမင္ျမင္သမွ် သခါၤရဆုိတဲ႕ အေတြးထင္ပါရဲ႕။ေကာင္းလား မေကာင္းလားဆုိတဲ႕အေတြးလဲ မသိခဲ႕။သစ္ရြက္ေၾကြတုိင္း ရင္မခုန္တက္ခဲ႕ေတာ႕ အေတာ္မ်ားမ်ား လြဲေခ်ာ္ခဲ႕ရတယ္။အမွားအမွန္ဆုိတဲ႕ ေဝါဟာရႏွစ္ခုၾကား ဗ်ာမ်ားခဲ႔သူက ငါရယ္ပါ။ေအာ္..... ဒီလုိမွန္း အစက မသိခဲ႕လုိ႕ပါ။လူပဲဗ်ာ မွားရင္ မွားမယ္။မွန္ရင္ မွန္မယ္။ဒါကုိ လုိက္ျပီးေသခ်ာစြာ မၾကည္႕ခဲ႕ေတာ႕ က်ဳပ္ရဲ႕ ဒီ ဒုတိယအရြယ္မွာ က်ဳပ္တုိ႔ ဘာေတြတက္နဳိင္မွာတဲ႕လဲ။အရုိးသားဆုံးခ်စ္မယ္လုိ႕ ေတြးမိတိုင္း မရုိးသားမွဳ ေတြနဲ႕နပမ္းလုံးခဲ႕ရ။မရုိးမသား ခ်စ္မယ္လို႕ ေတြးမိတုိင္း အရုိးသားဆုံးမ်ားက ငါ႔ကုိပစ္ပယ္သြားၾက။ေအာ္... ဘဝရယ္ ဘာလုိ အကိုယ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ကုိမွ ဒါမ်ဳိးလာျပီးၾကဳံရ စုံရပါလိမ္႔။ဘယ္အရာက ဘာျဖစ္လုိ႕ အားလုံးကုိ မတရားဘူးလုိ႕ ေျပာၾကမွာလဲ။သူ႔သေဘာ နဲ႕ သူ ျဖစ္ေနၾကတာကုိ သူ႕အတုိင္းလက္ခံၾကဖုိ႕ ၾကဳိးစားၾကမယ္။ ဘာမွမျဖစ္သလုိ ေနၾကည္႔ၾကမလား။လြယ္မယ္ေတာ႕ မထင္ဘူး။ဘာမွ မဟုတ္သလို ခံစားၾကမယ္။မရ ျပန္ဘူး။အိပ္မက္လုိ႕ သေဘာထားၾကမယ္။ ေဝးပါေသး ရဲ႕။စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႕အတုိင္းအရုိးသားဆုံး ေျပာခဲ႕ၾကတာပဲ။ က်ဳပ္ဘက္က အဆင္သင္႔ပဲ။ ေျပာင္းလဲျခင္း သေဘာတရားကို က်ဳပ္တုိ႔ အရွိအတုိင္းလက္ခံမယ္။ခက္ခဲ တဲ႕ အရာကုိမွ ရင္ခုန္တက္တဲ႕ က်ဳပ္က ရင္ခုန္ၾကည္႕တယ္။ အမွန္တကယ္ ရင္းႏွီးက်ြမ္းဝင္မွဳဆုိတာ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးေပးရတယ္ဆုိတာ သိခဲ႕ပါတယ္။
သဘာဝတရားဆုိတာကုိ က်ဳပ္မေတာ္လွန္နဳိင္ခဲ႕ဘူး။လိမ္ညာလုိ႕မရတာကုိ ဇြတ္အတင္းၾကီး မလိမ္ခ်င္ဘူး။ တကယ္ခ်စ္ေနတာကုိ ဘာလုိ႕ မုန္းသြားမွာ ေၾကာက္ေနရပါလိမ္႔။ဘယ္လုိ မထင္မွတ္ထားတဲ႕ အရာေတြ ျဖစ္တက္တယ္ဆုိတာ က်ဳပ္သိတယ္။ေလထဲမွာ တုိက္ေဆာက္ခ်င္ခဲ႔တာလား တဲ႕။မဟုတ္ဘူး။စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ႕ ဘူးသလုိ စိတ္ကူးမရုိင္းခဲ႕ဖူးဘူး။စိတ္ထဲမွာ တကယ္ကုိ ရွိခဲ႕တာ။အိပ္မက္စုိက္ခင္းမွာ က်ဳပ္တုိ႕ေနေနၾကတာလား။ေအာ္..... ညီမ ရယ္ လုိ႕ပဲ။အခါခါ ျငီးတြားရင္းနဲ႕ ခ်စ္မိသြားတာၾကီးကုိ က်ဳပ္တုိ႕ဘယ္လုိလုပ္ ေဝးၾကမွာလဲ။အနီးဆုံးေနရာမွာ ေနၾကဖုိ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ ေဝးဖုိ႕ မေတြးရဲဘူး။သမရုိးက် ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ က်ဳပ္တုိ႕မေနခဲ႕ၾကဘူး။တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ခြဲဖုိ႕ ေဝးဖုိ႕ တစ္ခါမွ မေတြဘူး။ ေဝးမွာစုိးလုိ႕ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ဖတ္ထားၾကတာဆုိရင္ ခဏ ခဏ ပဲ။ဘယ္သူ႕ကုိမွလဲ အျပစ္ရယ္လုိ႕ မေျပာရဲခဲ႔ၾကဘူး။ဒါမ်ဳိးကုိ အခ်စ္မဟုတ္ဘူးလုိ႕ ေျပာခ်င္ေသးလား။ကံဇာတ္ဆရာရဲ႕အလုိက် ရုိးရုိးေလး ေတြခဲ႕ၾကျပီး အရုိးသားဆုံးျဖဴစင္ခဲ႔ၾကတယ္။သာမန္ လူသားတစ္ေယာက္ထက္ပုိျပီး က်ဳပ္တုိ႔ဘာမွ မၾကီးက်ယ္ဘူး။အရင္က ကုိယ္႕ကုိကိုယ္သူရဲေကာင္းထင္ခဲ႔တဲ႕ အျဖစ္က ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ႕ျပီ။ ခဏ ခဏ ဝမ္းနဲတက္လုိ႕ စိတ္ကုိ တအားတင္းထားတယ္။ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ဆုိျပီးလုပ္တက္လုိ႕ သတိအျမဲထားခဲ႕တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ႕ က်ဳပ္လဲ မတက္နဳိင္ဘူး။သစ္ရြက္မလုပ္တာကုိဘဲ ေလကုိအျပစ္တင္ေနတက္ျပီ။ ဆန္းက်ယ္မွဳေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ အရုိးသားဆုံးဆက္ေလွ်ာက္ၾကည္႕မယ္။လူမေသေသးသေရြ႕ ျဖစ္ခ်င္တာ အကုန္ျဖစ္ခြင္႕ရွိတယ္။ဘာကုိမွ အရွဳံးမေပးခဲ႕ဖူးဘူး။စိတ္ထဲရွိတဲ႕အတုိင္း ရွိၾကမယ္။
0 comments:
Post a Comment