အရသာတစ္ခုရဲ႕ အရသာ

(၁)
လွ်ာနဲ႕လ်က္ၾကည္႕မွတဲ႕လား
အဲဒီအရသာက
လွ်ာတစ္ခုရဲ႕အလြန္မွာဘာတဲ႔လဲ
အဲဒီအရသာက
ေသြးေၾကာထဲမွာ တစ္စိမ္႕စိမ္႕ဝင္သြားတာတဲ႕လား
အေမ႕ရဲ႕ နဳိ႕ရည္ျဖဴျဖဴမ်ား
ေဝးေနခ်ိန္အတြင္း သားရဲ႕ေသြးေတြ ေအးခဲေနျပီအေမ။
အေရာင္အေသြးမ်ဳိးစုံ အရသာအဖုံဖုံ
ျမည္းၾကည္႕ရင္းနဲ႕ ရင္းႏွီးခဲ႔တာပါ။
အရသာတစ္ခုရဲ႕ အရသာထဲမွာ
ၾကာၾကာေတာ႕ ေနရအုံးမယ္။

(၂)
ပင္လယ္မွာ အရသာတစ္ခုပဲ ရွိတယ္
ေသခ်ာေစဖုိ႕ ေရပဲခ်ဳိးခဲ႔တယ္
ငါးေတာ႕မမွ်ားခဲ႔ဘူး။
စာေရးျခင္းက ၾကာလာေတာ႕စကားျဖစ္
စကားလုံးကုိျမစ္ဖ်ားခံျပီး ေဝဒနာျမစ္တုိ႕ စီးဆင္း
အနဳသယေဖာင္ေလးေပၚ ကူးလူးျပီးခရီးႏွင္
သမုဒယက်ြန္းေပၚက ညေတြမွာ
ဒုကၡသစၥာကုိ သရုပ္ခြဲျပီး
ထပ္တူမွဳမရွိတဲ႕ ဘဝႏွစ္ခုကုိဇြတ္အတင္းမုိးလင္းခိုင္းမိတယ္။
အိပ္မက္ထဲက ေဝဒနာေလးခမ်ာ
မုိးလင္းမိတုိင္း ရသမဲ႕သြားတာ ၾကာေပါ႕။

(၃)
ေညာင္ညဳိပင္အုိၾကီးမွာ အရင္ႏွစ္လိုပဲ
ဥၾသငွတ္ေတြ ေအာ္ျမည္ေနၾကျပန္ျပီ
သူတုိ႕ကုိ သတိမထားမိခင္ကတည္းက
က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ ေႏြရာသီဆုိတာေရာက္ႏွင္႕ေနေပါ႕
စနစ္တက် မဟုတ္ေသာ္မွ အဆင္အလာကုိေက်ာ္ျပီး
အဲဒီ သမုဒယသစၥာကုိ လွပစြာကုိးကြယ္ခဲ႔ၾကတယ္။
အျပင္အာရုံမ်ားရဲ႕ လွည္႕စားမွဳေတြ
လက္ျပခ်ိန္ထိ ေစာင္႕ၾကမလား
ဒုကၡရသ ရဲ႕ အရသာကုိဖက္တြယ္ျပီး အိပ္ၾကမလား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိရေနရတာ ေမွ်ာ္လင္႕ေနရတာကုိက
ၾကာလာေတာ႕ အရသာျဖစ္လာတယ္။
(ဒုကၡ ရဲ႕ အရသာကုိ စဥ္းစားမိခ်ိန္ေလးမွာ ေတြးလိုက္တာပါ။သူ သိပါေစ....။)

မ်က္လုံးမ်ားထဲက စကား

(၁)
အတိတ္ကုိ အတိတ္နဲ႕ ဂလဲ႕စားေခ်ရမယ္တဲ႕
ဒါဆုိ ပစၥဳပၸန္ကုိ ပစၥဳပၸန္နဲ႕ သင္ပုန္းေခ်မယ္ဗ်ာ
မေရာက္ေသးတဲ႕ နက္ဖန္အေၾကာင္း မစဥ္းစားေတာ႕ဘူး
ဘယ္လုိလဲ ။
အရမ္းေတာ္တဲ႕ လူေတြလည္း ေတြ႕ဖူးျပီ
အရမ္းညံ႕တဲ႕ လူေတြ လည္း ၾကဳံဖူးျပီ
သစ္ရြက္ေၾကြတုိင္း ရင္ခုန္ေနရရင္
ႏွလုံးေရာဂါရလိမ္႕မယ္တဲ႕
(ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ေျပာဖူးတာပါ)။

(၂)
ည ညဆုိရင္ ေခြးေတြအူၾကတယ္
နာရီသံက ခဏေလးမွ မနားဘူး
လူေတြက လူေတြနဲ႔ျပဳိင္ဆုိင္ၾကတယ္
လူေတြက လူေတြကုိ တုိက္ခိုက္ၾကတယ္
လူေတြက လူအခ်င္းခ်င္း သတ္ၾကတယ္
လူေတြက လူေတြအေပၚ မနာလိုျဖစ္ၾကသတဲ႕
ငရဲေရာက္ရင္လည္း ဒီလိုပဲ လိမ္ၾကအုံးမယ္ထင္တယ္
နတ္ျပည္ေရာက္ရင္ လည္း သိပ္ေတာ႕ ဟန္မယ္မထင္ဘူး
ဘာမွ မရွိျခင္းက နိဗၺာန္ဆုိရင္
အင္း ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ႕ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႕ဖူးတယ္
ဒါေပမယ္႕ အေဝးၾကီးပါ တကယ္႔ကုိေဝးလြန္းပါတယ္
အနီးဆုံး ပစၥဳပၸန္နဲ႕မွ အဆင္မေျပတဲ႕ သူတစ္ေယာက္က
နိဗၺာန္အေၾကာင္းေျပာတာဆုိရင္
က်ဳပ္ေတာ႕ နဲနဲ လန္႕လာတယ္ဗ်ာ။

(၃)
ခင္ဗ်ားမ်က္လုံးထဲက စကားလုံးခင္ဗ်ားျပန္ျပီးဖတ္တက္ပါေစ
ခင္ဗ်ား စကားလုံးထဲကမ်က္လုံး ခင္ဗ်ားကုိ ျပန္ျမင္တက္ပါေစ
မ်က္လုံး နဲ႕ စကားလုံး အံဝင္ခြင္က် မျဖစ္ေသးသေရြ႕
ႏွလုံးသား နဲ႕ ဘဝတစ္ထပ္တည္းမက်ေသးသေရြ႕
ဘုရားဆုပန္ေနရင္လည္း
အဲဒီကမၻာခင္ဗ်ားျဖစ္တဲ႕ ကမၻာက သုညကမၻာပဲျဖစ္လိမ္႕မယ္။
စကားလုံးေတြ ၾကမ္းေနလိမ္႕မယ္
ေသခ်ာပါတယ္ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ရဲ႕ မ်က္လုံးထဲက စကားလုံးမ်ား
ခုထိ ဘာသာမျပန္တက္ေသးဘူး
ဒါေပမယ္႔ ႏွလုံးသားနဲ႕ မရင္းတဲ႔ စကား
ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ႔ဘူး
မ်က္လုံးမ်ားထဲက စကားမ်ားအစဥ္ျမဲ ခ်ဳိျမိန္ေနပါရေစ။
(အျပင္ထြက္ျပီး ေတြးၾကည္႕မိတာပါ တုိက္ဆုိင္ရင္ နားလည္ေပးေပါ႕ဗ်ာ)

တူးေဖာ္မိတဲ႔မသိစိတ္

သမားရုိးက် ေမြးဖြားလာခဲ႔တာပါ
သမားရုိးက် ရွင္သန္လာခဲ႕တာပါ
ထူးျခားမွဳဆုိတာ ဘာမွမရွိ
အရူးထဲက အရူးတစ္ေယာက္
ဘယ္သူ႕ထက္မွ ပုိမထူးခဲ႔
ဘယ္သူ႕ထက္မွ ပုိမရူးခဲ႕
အားေဆးမလုိတဲ႕ညေတြမွာ
ဒီေသာကေတြကုိပဲ အရည္က်ဳိေသာက္ခဲ႔မိတယ္။

အဆာမေၾကျဖစ္မယ္တဲ႕ အေမကမွာဖူးတယ္
လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာပဲ
ဦးတည္ခ်က္ထားၾကတာ ရာသီစာတဲ႕လား
အခမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပမယ္႕
ငါ႕စိတ္က ဟင္းလင္းျပင္ထဲမွာပါ
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ တုိင္ပင္ေဖာ္ တုိင္ပင္ဖတ္ေလးရွိလုိ႕
စိတ္ဖိအားေတြ မ်ားလာရင္ လူရဲ႕ စိတ္ထြက္ေပါက္က ဘာတဲ႕လဲ
က်င္းပေနက် ညစာပြဲေလးေတာင္ ခမ္းေျခာက္ေနျပီပဲ
ဒီညေလးလဲ ငုိရအုံးမယ္ထင္တယ္။

ရယ္ရမလို ငိုရမလို အီလည္လည္ၾကီး
ဒီအခ်ိန္ဆုိ သူအိပ္ေနျပီထင္တယ္
အိပ္ေပ်ာ္ေနပါေစ ႏွစ္ျခဳိက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါေစ။
ငါအိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ နံက္ခင္မွာ
ငွတ္ကေလးေတြ တစာစာျမည္ျပီး
အစာရွာထြက္ၾကတာ ငါျမင္ေအာင္ၾကည္႕မွျဖစ္မယ္။
ညေနက ေတြ႕လုိက္တယ္
အသံက ဘယ္လုိမွ ထြက္မလာဘူး
အရင္းႏွီးဆုံး စိတ္ခ်င္းကပ္ ဖြင္႕ခ်လုိက္တယ္။
နဲ နဲ ေတာ႕ ေပါ႕သြားသလိုခံစားမိတယ္
ဒါေပမယ္႕ မျပီးေသးပါဘူး။

အေဝးဆုံးကုိထြက္ေျပးခ်င္တယ္
ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ျပန္မျမင္ရတဲ႕ ေနရာ
ေမွာင္လြန္းေနမလား လင္းလြန္းေနမလား
ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႕
ငါမပိုင္တဲ႕ အာရုံငါးပါးကုိ ငါ႕ဟာဆုိတဲ႕ စိတ္
မထားခ်င္ေတာ႕တာေလး လက္ေဆာင္ပါးေပးပါ။
ဒီည လဲ နာရီသံကုိပဲ ေတးသြားလုပ္ျပီး
အိပ္ရအုံးမယ္ထင္တယ္
မုိးရယ္................. ျမန္ျမန္လင္းပါေတာ႕
ဒီမွာ အေမွာင္က်ေနလို႕ပါ။
( ဒီေန႕ လာျပီးအားေပးတဲ႕ ညီမေလး ေပ်ာ္ရႊင္ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ)

အခ်ိန္ နဲ႕ ေနရာ

တစ္နာရီစာေလး အတြက္လား
ငုိခ်ပစ္လုိက္ပါ။
တစ္ဘဝစာလုံးအတြက္ဆုိရင္ေတာ႕
ရြာခ်ပစ္လုိက္စမ္း။
အိပ္မရလို႕ ထ ထၾကည္႕မိတယ္
သူတုိ႕ရဲ႕ကုိယ္ခႏၶာေပၚမွအမွဳိက္မ်ား
ငါ႔စိတ္ေပၚ တဖြဲဖြဲ
နံရံေတြေပၚမွာ အရုပ္ေရးၾကည္႕မိတယ္
မထင္ဘူး အခ်ိန္ နဲ႕ ေနရာ မွားခဲ႔လို႕ထင္ရဲ႕။

ခဏတုိင္း အမွတ္ရမိလို႕
ခဏ ခဏ ျငီးမိတဲ႕ သီခ်င္းေတြကလည္း
အဲဒီခဏေလးမွာပဲ အရင္လုိ သိပ္မခ်ိဳေတာ႕ဘူး။
ဒီႏွစ္ ပိေတာက္ရာသီေနာက္က်မယ္တဲ႕
ညီမေလး ေျပာသြားတာ
ပိေတာက္ရာသီအမွီ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္။


သခၤါရနယ္ပယ္မွာ ျပင္မရတဲ႕ အမွားရွိလား
အခ်ိန္ နဲ႕ ေနရာမွားေနသမွ် တန္းဖုိးမဲ႔ေနမွာပဲ
ဘယ္ေလာက္ေသာက္ေသာက္ မဝဘူး
ေရကုိက ခ်ဳိေနလို႕လား
ဒါမွမဟုတ္.....
ပစၥဳပၸန္ကိုယ္တုိင္က ခါးေနလို႕လား
နက္ဖန္မွာလည္း အိပ္မက္ခ်ဳိခ်ဳိေလး မက္ခ်င္တယ္။
အခ်ိန္ မွန္ ေနရာမွန္ ေရာက္ဖုိ႕အတြက္
အကိုယ္႔ညီမေလး ေရ႕.........

ငိုတက္တဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ေခါက္ျပီး သိမ္းထားလုိက္ၾကစုိ႕။

(ဒီေန႕ ေျပာသြားတဲ႕ ညီမေလး အတြက္ပါ)

ေႏြရာသီမွာ ရြာတဲ႕ မုိး

ေရာက္ေနတာက ေႏြရာသီစစ္စစ္ေလးမွာပါ
ျမင္ခ်င္တာက သူ႕ေခါင္းေပၚမွ ပန္းပြင္႕ေလးမ်ား
ၾကားခ်င္တာက အသာယာဆုံးစကားသံမ်ား
အေျပာခ်င္ဆုံးက သူ႕ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း
အလုိခ်င္ဆုံးက မေျပာင္းလဲတဲ႕ သူ႕ရဲ႕အခ်စ္စစ္
ေကာ္ပီ ေပ႕စ္ ေတြေခတ္စားေနခ်ိန္မွာ
ငါ႕ကုိ ငါ သူ႕စိတ္ေလးေပၚမွာ ေကာ္ပီ ေပ႕စ္ လုပ္မိေနျပီ လား
ျမင္ေနရတဲ႕ စာပြဲေပၚက စာအုပ္မ်ား
ေရာက္ေနတဲ႕ ေႏြရာသီ စစ္ေလးမွာ ရြာခ်လုိက္တဲ႕ မုိးကေလး ရယ္
မုိးေရ စစ္စစ္ေလးကုိမွ ေသာက္သုံးခ်င္တဲ႕ ငါ႕စိတ္ကုိ
ဘယ္လို ျပန္ေျပာရပါ႕။

ငါ႕ေႏြရာသီမွာ ငါ႕ယာခင္းေလးအတြက္
ကုိယ္တုိင္ပဲ ထြန္ယက္ရေတာ႕မယ္ ထင္တယ္။
မေန႕ည က သူငယ္ခ်င္းဆုိလဲ ဟုတ္ ညီေလးဆုိလဲ ဟုတ္တဲ႕
အေမရိကားမွာ ေရာက္ေနတဲ႕ ညီေလးရဲ႕အနား
စိတ္ပါဝင္စားစြာ စီးေမ်ာသြားလိုက္တာ ဘာမွကုိထြက္မလာဘူး
ေျပာခ်င္တဲ႕ စကားေတြက စြန္႕အ လို႕သြားတယ္။
တစ္ခါမွ ေတြးမထားဘူးတဲ႕ ၾကမၼာဆုိးမ်ားအတြက္
ငါလည္း မင္းလိုပဲ တစ္ေန႕ေတာ႕ အားပါးတရ ငိုရအုံးမယ္။

ငါ႕စိတ္မွာ .........
ငါ႕အသုိက္အဝန္းေလးမွာ..........
ငါ႕ရြာငယ္ေလးမွာ............................
ငါ႕တုိင္းျပည္ေလးမွာ........................................
ငါတုိ႕ ကမၻာေျမေပၚမွာ ............................................
မုိးေရစစ္စစ္မ်ား ရြာဖုိ႕
ငါတုိ႕ရဲ႕စိတ္ထြက္ေပါက္မ်ားကုိ
ခဏေလာက္ ပိတ္ထားလိုက္ၾကမယ္ကြာ
သေဘာထားခ်င္း ကြဲလြဲယုံတစ္ခုနဲ႕တင္
ဘဝက ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ မင္းဆႏၵအတုိင္းပါ။

ေသခ်ာတာ တစ္ခုေတာ႕ ေျပာနဳိင္တယ္
ေႏြရာသီမွာ ေအးခဲသြားေအာင္ ရြာလိုက္တဲ႕ မုိးအတြက္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆုိတာ ေျပာလိုက္ပါရေစ။

အျမင္႕ဆုံးထိ ပ်ံပါ အေဝးဆုံးထိ ပ်ံပါ

ၾကာေတာ႕ ၾကာခဲ႔ပါျပီ။ပ်ံသန္းခဲ႔ၾကတာ ေလဟုန္ထဲမွာ ပါ။အမွန္တရားနဲ႕ အေဝးဆုံးေနရာထိ ပ်ံမယ္ဆုိျပီး အေတာင္ပံေတြ ျဖန္႕ကားခဲ႕ပါတယ္။ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ကုိ ပ်ံမည္ျဖစ္တဲ႕ အရာဝတၳဳမွန္သမွ် ေျမျပင္မွာ အရွိန္ဆုိတာ ယူရပါတယ္။ၾကာျပီ ပါျပီ ေမးလ္ထဲကုိ ေရာက္လာတဲ႕ ေလယဥ္ပ်ံတစ္စင္း အရွိန္မယူပါဘဲ တည္ျမဲေနရာမွ သူလုိတဲ႕ ေနရာတုိင္ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ရုတ္တရက္ၾကီးထပ်ံသြားတယ္။ဘာမွေတာ႕ မထူးဆန္းဘူးဆုိေပမယ္႕...မလြယ္တဲ႕ ကိစၥတစ္ခုပါ။ေျမျပင္ကုိ တြန္းကန္အားဘယ္ေလာက္ျပင္းထန္မလဲဆုိတာ
မသိပါဘူး။သိစိတ္ထဲမွာ သိလုိက္တာက အေတာင္ပံပါေပမယ္႕ အရွိန္မယူဘဲ ပ်ံေနၾကျပီဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။ငွတ္မ်ားစြာ အုပ္စုဖြဲ႕ အသုိက္အျမဳံသုိ႕ျဖစ္ေစ ေကာင္းကင္ယံသုိ႕ျဖစ္ေစ ပ်ံသန္းခဲ႔ၾကပါတယ္။ ပ်ံသန္းေနၾကဆဲပါ။ေနာင္လည္း ဆက္လက္ပ်ံသန္းေနၾကပါလိမ္႕မည္။ဒါက က်ဳပ္သတိထားမိသေလာက္ပါ။ ငွတ္ကေလးလုိ႕တင္စားမိတဲ႕ သက္ရွိအရာေလးတစ္ခုရွိခဲ႕ပါတယ္။သူလည္း ဘယ္စီ ပ်ံသန္းဖုိ႕ စိတ္ကူးရွိလဲ ဆုိတာမသိရေသးပါဘူး။က်ဳပ္ရဲ႕ သစ္ပင္ေလးမွာ လာမနားေတာ႕တာ ေနပူေနလုိ႕လား ဒါမွ မဟုတ္ သူ႕ကုိပိုင္ အသုိက္အျမဳံေလးမွာ ေအးခ်မ္းေနလို႕ျဖစ္ေနမလား ဒီလို မဟုတ္ျပန္ရင္လည္း ဟုိး ...အျမင္႕ၾကီးကုိ ပ်ံသန္းေတာ႕မယ္႕ အတြက္ အရွိန္ယူေနတာလား။ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေဝးၾကီးကုိ ပ်ံေစခ်င္တယ္။ဟုိး....အျမင္႕ဆုံးၾကီးထိ ပ်ံေစခ်င္တယ္။နားခုိစရာ အရိပ္ခ်င္းတူညီၾကတဲ႕ တစ္ေန႕မွာ ျပန္လည္ စုံၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ခုခ်ိန္မွာ လြမ္းေရးထက္ ဝမ္းေရးက အေရးၾကီးလို႕ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ကုိယ္႕အရိပ္ကုိ ျပန္ျပီးမခုိျဖစ္ခဲ႕တာ ၾကာခဲ႕ပါျပီ။အေတာင္ပံမ်ား ေျငာင္းတဲ႕အခါ ငါ႕စီကုိ ျပန္လာခဲ႔ပါ။ေမာပမ္း ႏြမ္းနယ္တဲ႕ အခါ သဘာဝအရသာမ်ား ခံစားပါ။လူေတြက မေကာင္းၾကဘူးဆုိတာ ခဏ ခဏ ေျပာတက္တဲ႕ စကားေတြကုိ ငါ႕နားေတြက ေၾကာက္ေနတယ္။

တကယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႕ကုိ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ႕ပါဘူး။ကုိယ္တုိ႕ေတြ ေပ်ာ္သေလာက္ ပ်ံသန္းၾကဖုိ႕ပါ။စိတ္ဓါတ္ေတြ မလြတ္လပ္ေတာ႕ရင္ အေတာင္ပံေတြ ေျငာင္းသြားရင္ ငါတုိ႕ေတြ ေလဟုန္စီးတက္ဖုိ႕ လိုမယ္။တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ကူညီေဖးမဖုိ႕လိုအပ္ခ်င္ လုိမယ္။တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ဟုိးအေဝးၾကီးကေနျပီ အသံေပး ျပီး ေခၚနဳိင္ဖုိ႕လိုတယ္။ျမင္႕သထက္ ျမင္႕သည္ထိ ေဝးသည္ထက္ အေဝးဆုံးကုိပ်ံနဳိင္ဖုိ႕ဆုိတာ တစ္ကုိယ္တည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။ႏွစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္နဳိင္သလို အုပ္စုလုိက္ အဖြဲ႕လုိက္ ပ်ံသန္းဖုိ႕ လိုအပ္တဲ႕အခါေတြ ၾကဳံရမယ္ ေတြ႕ရမယ္။

ေကာင္းကင္ၾကီးက ျမင္႕လြန္းျပီး ဟာလာ ဟင္းလင္းၾကီးျဖစ္ေနေတာ႕ ကုိယ္လုိ သူလုိ ငွတ္ေတြလည္းေတြ႕မွာ ပဲ မိတ္ေဆြရယ္ ရန္သူရယ္ ခြဲျခားလုိက္ရင္ ငါတုိ႕ ပ်ံသန္းေနတဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီးက သဘာဝအရ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးျဖစ္ေနေပမယ္႕ ငါတုိ႕အတြက္က်ဥ္းေျမာင္းသြားနဳိင္တယ္။အသက္ကုိဝေအာင္ ရွဴရွဳိက္ လာသမွ်မုန္တုိင္း ဂရုမစုိက္ဘဲ တန္းတန္း မက္မက္ ပ်ံသန္းၾကမယ္။အျမင္ေတြ မွဳံဝါးသြားခဲ႕ရင္ ကုိယ္႕ေတာင္ပံနဲ႕ကုိ သုတ္ခြင္႕မရွိေတာ႕ နီးနီးေလးကုိ မၾကည္႕ဘဲ ဟုိးအေဝးၾကီးကုိ ၾကည္႕လုိက္ရင္ ပင္လယ္ျပာျပာၾကီးရင္ နက္ရွဳိင္းတဲ႕ ရင္ခြင္ၾကီးထဲမွာ ငါတုိ႕အျမင္ေတြ ၾကည္လင္သြားနဳိင္တယ္။သူလုိ ငါလို ပ်ံနဳိင္သေလာက္ ပ်ံရင္ေတာ႕ ငါတုိ႕ရဲ႕ အျမင္ေသးေသးေလးက ဘယ္ေတာ႕မွ ငါတုိ႕ရဲ႕ စိတ္တံခါးက ပြင္႕လာမွာမဟုတ္သလို ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးကလည္း ပ်က္ရယ္ျပဳေနမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။

ပိတ္ထားလို႕ မရတဲ႕ အဲဒီေနရာေတြမွာ အနဲဆုံး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေတာ႕ အသံျပဳလုိ႕ရေနေသးတာ ပဲ။ပ်ံသန္းရင္း ေသသြားတဲ႕ ငွတ္ေတြရဲ႕ ခြန္အားေတြ စြမ္းအားေတြ ငါတုိ႕ရဲ႕ ေတာင္ပံေတြမွာ လာျငိကပ္ေနတာဆုိတာ ငါတုိ႕မွာ ၾကည္႕ခ်ိန္မရလို႕ သတိမထားျဖစ္ခဲ႕ဘူး။ကုိယ္႕ဒုကၡကိုမွ ဒုကၡအစစ္လုိ႕ ထင္တက္ေနၾကေတာ႕ ဒုကၡပါပဲဆုိတာ မေရရြက္မိတာ ၾကာေပါ႕။ကုိယ္႕မွာ ခ်မ္းသာေနျပန္ေတာ႕ သူမ်ားေတြရဲ႕ ခ်မ္းသာမွဳေတြက ဟုိးအျမင္႕ၾကီးမွာပါ။ဒီလိုမ်ဳိး စိတ္ခံစားမွဳေတြ နဲ႕ ေနၾကရေတာ႕ ဒဏ္ရာကိုယ္စီေတာ႕ ရွိၾကတာေပါ႕။ပ်ံရင္း သန္းရင္း ဘဝအေမာေတြဆုိတာ ဒီလုိပဲ ကုစားေနၾကရတာပဲ။ဟုိး အေဝးဆုံးက ငွတ္ကေလးရယ္ ပ်ံပါ အျမင္႕ဆုံးထိ ေရာက္ေအာင္ ပ်ံပါ။ေနာက္ျပီး ကမၻာေျမနဲ႕ အေဝးဆုံးေနရာထိ ေရာက္သည္ထိ ပ်ံသန္းနဳိင္ပါေစ။အေတာင္ပံေတြ ေျငာင္းတဲ႕ အခါမွာ ေလဟုန္ခိုစီးလို႕ ရတယ္ဆုိတာ ေမ႕မေနပါနဲ႕။

ေၾကမြသြားတဲ႕ စိတ္အပုိင္းအစ

(၁)
ရာသီဥတုက ပူတာလား ကုိယ္တုိင္ပူေနတာလား
ဘာမဟုတ္တဲ႕ ရာသီကုိရိုးမယ္ဖြဲ႕
အဲဒီညက သူမရဲ႕တရားကုိ နာခဲ႕ရတယ္။
အဆင္မေျပပါဘူးအေမရယ္
စိတ္ဓါတ္ေတြက ဘာလို႕ဒီေလာက္ ပ်က္သားလြန္းတာလဲ
သားကုိသား ရွက္လုိက္တာအေမရယ္
နားေထာင္ရင္းနဲ႕ပဲ အေမ႕ရြာေလးကုိ
အိပ္မက္ပစ္လုိက္တယ္။
ေနာက္ျပီး သူတုိ႕ကုိ အားရလုိက္တာ
ေနာက္ျပီး သားကုိသားအားမရလုိက္တာ
ေမြးကတည္းက ဘာကိုမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မရွိခဲ႔ပါဘူး။
သူတုိ႕က အေရွ႕ဆုိရင္ လြယ္လြယ္နဲ႕ ေခါင္းညိမ္႕ခဲ႕ျပီး
အေနာက္ဆုိရင္ လည္း ဘာကိုမွ မစဥ္းစားခဲ႕မိဘူး။
ပညတ္တရား နဲ႕ ပရမတ္တရား မကြဲေသးသမွ်ေတာ႕
လည္ၾကဖုိ႕ပဲ ရွိတယ္(သံသရာမွာပါ)။

(၂)
တကယ္ကုိထူးျခားတဲ႔ျခားတဲ႔စိတ္တစ္ခု
ဆန္းလြန္းတဲ႔ အေတြးတစ္ခုအလုိလုိဝင္လာတယ္။
ည က ပုိျပီး အဓိပၸါယ္ရွိသြားသလို
ပုိျပီးေတာ႕လဲ အသက္ဝင္သြားတယ္။
အသက္မဲ႔ေနတဲ႕ ညေတြအတြက္ ေၾကနပ္ခဲ႕ပါတယ္
ဥပတိႆအရွင္ရဲ႕ ဆရာၾကီးကုိပဲ
အယူမွားေပမယ္႕ ေလးစားမိတယ္။
သူေမးတာရွင္းရွင္းေလး ပါ လူမုိက္နဲ႕ ပညာရွိ ဘယ္သူက မ်ားလဲ...တဲ႕
တပည္႕ျဖစ္တဲ႕ ဥပတိႆ က အမွန္တရားကုိရွာေဖြေနလို႕ထင္ရဲ႕
အမွန္အတိုင္းေျပာခဲ႕ပါတယ္ သူ႕ဆရာကုိ
လူမိုက္က မ်ားျပီး ပညာရွိေတြ နည္းနည္းေလးပါ တဲ႕။


(၃)
အဲဒီ နည္းနည္းေလးကုိ ဆက္ရွာရမလား
ဒါမွ မဟုတ္ ဒီလုိပဲ ...................ဆက္ျပီး မွိန္းေနၾကမလား။
ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႕ ဘယ္ေနရာ သြားသြား
ဘာလုပ္လုပ္ အခက္အခဲ ဒုကၡဆုိတာဘဝတစ္ခု ရလာကတည္းက
ကပ္ျပီး ပါခဲ႕ၾကတာကုိ ေမ႕ခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ႕ၾကတာပါ။
သိသိၾကီးနဲ႕ မသိဟန္ေဆာင္ေနတာအဆုိးဆုံးၾကီးရယ္ပါတဲ႕။
သူ႕ရဲ႕ စကားေတြက ရွင္းလြန္းေတာ႕
က်ဳပ္ကုိက်ဳပ္ အေတာ္ေလး ရွဳပ္သြားတယ္
ဘာလုိလုိ နဲ႕ ကိုယ္အသက္ကုိ ျပန္ထုဆစ္ၾကည္႕မိေတာ႕
ဟာ အႏွစ္ သုံးဆယ္ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ႕ပါလား။
လုပ္ခ်င္တာ ေလးေတြေတာ႕ လုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ
သိလုိက္တယ္။စိတ္ဓါတ္ကုိ အျမင္႕ၾကီးထိ လႊင္႕ပစ္လုိက္မိတယ္
အဲဒီ ညေလးမွာ ပါ။
တန္းဖုိး အၾကီးဆုံး အခ်ိန္ေတြကုိ
ေၾကမြသြားတဲ႕ စိတ္အပိုင္းအစေလးမ်ားနဲ႕ အတူ
ျပန္လည္ျပီး က်မလာေစဖုိ႕
က်ရာတာဝန္ကုိယ္စီမွာ ေၾကပြန္ၾကပါစုိ႕။

မျပီးေသးတဲ႔ ဖတ္စာအုပ္

(၁)
ပင္လယ္ကုိျမင္ျပီးမွ ေတြးလုိက္မိတာက
ဧရာမလွဳိင္းလုံးၾကီးေတြ ရြာၾကီးေလာက္ ရွိရဲ႕။
ရွာေဖြမိတာက မေဗဒါလုိဘဝ
ခုိင္ျမဲေစဖုိ႕ ဆုပ္ကုိင္မိကာမွ
လြတ္ထြက္သြားတဲ႕ ေလေျပညွင္းလုိမ်ဳိးသာယာမွဳ။
အခ်ိန္က လူကုိမေစာင္႕ဘူးတဲ႕ ၾကားဖူးကာမွ
အခ်ိန္ကုိေစာင္႕ေနရသူက ကုိယ္႔အျဖစ္
အတုကုိမွ အစစ္ထင္ အျပစ္ကုိမွ အခ်စ္ထင္
အကာကုိ အႏွစ္လုိေတြး ေဟာဒီေသြးေတြ ရဲရဲနီေနေသးတယ္။

(၂)
ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးေတြက လူေတြကုိ အေရာင္ဆုိး
လူေတြက ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ ထူးေတြအေပၚ ေရာင္စုံျခယ္
စိတ္ေတြက ထူးေနတာလား ရူးေနတာလားမေတြးမိခဲ႔။
လူေတြ ေသသြားရင္ စကၠဴေတြကုိ ဘယ္လုိသျဂၤဳိဟ္သမွဳျပဳၾကပါလိမ္႕။
ပ်က္စီးခ်ိန္ပဲ တန္ခဲ႔တာလား ကမၻာၾကီးရယ္....
ဟုိနားေလးက ဒီလုိကပ္ဆုိးေတြ ၾကားရ
ဒီနားေလးက ဟုိလိုေဘးဥပါဒ္ေတြ ျမင္ရ
ပညာရွင္ေတြက အေကာင္းျမင္ဝါဒ ျပဳျပင္ေရးအေတြးမ်ားနဲ႕
ခင္ဗ်ားအေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူ႔အေပၚမဆုိ
ဒီအတုိင္းပဲ စိတ္ထားတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။

(၃)
ဖတ္လိုက္ၾကတဲ႕စာအုပ္ေတြ ေရးလိုက္ၾကတဲ႕စာေတြ
ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ စိတ္ပ်က္မိေနျပီလား ေတြးၾကည္႕မိကာမွ
မျပီးေသးတဲ႕ ဖတ္စာအုပ္မ်ားအၾကား
ငါကုိယ္တုိင္ စီးဝင္ေနမိတယ္ ေမ်ာေနမိတယ္။
ဟုိး........အေဝးၾကီးကမိသားစုကုိ သတိရမိတယ္
အနီးနားေလးက အခမ္းေလးရွင္းဖုိ႕ေမ႕ေနလိုက္တာ
ည ည ေရာက္မွ လာတက္တဲ႔ မိသားစုအိပ္မက္ေလးကုိ
ခဏ ခဏ တမ္းတ တက္မက္ေနမိတယ္။
ဒီည ၾကယ္ေတြ လဲ မလင္းဘူး။လမင္းဆုိရင္ ျမင္ေတာင္မျမင္ရေတာ႕ဘူး။
အဆိပ္မပါေပမယ္လုိ႕ စိတ္ထဲမွာဆူးဝင္ေနတဲ႔အရာကုိ
ဘယ္အရာနဲ႔ေျဖသိမ္႕လိုက္ရရင္ ေကာင္းမလဲ.........
မျပီးေသးတဲ႕ ဖတ္စာအုပ္ကုိ ခဏေလးေဘးနားမွာထားရင္း
ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားလုိက္တာ ညဆုိတာၾကီးက
ျပန္ျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဒီည ရယ္ .........ၾကယ္မလင္း လ မသာေပမယ္႕
ဖတ္လက္စ စာအုပ္နဲ႕ ေပြ႕ဖက္ကာ အိပ္လုိက္ေတာ႕မယ္။
ေသခ်ာတယ္ အဲဒီစာအုပ္က က်ဳပ္တုိ႕မရွိေတာ႕လည္း
ဆက္လက္ရွင္သန္ေနလိမ္႕မယ္။
ဘယ္တုန္းကတည္းက ဘာေၾကာင္႕ဆုိတာေတာ႕
ခုခ်ိန္ထိ သုေတသနမျပဳမိေသးဘူး။
ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႕
အဲဒီဖတ္စာအုပ္ေလးကို က်ဳပ္ဖက္တြယ္ထားမိေနဆဲဆုိတာပါ။

ပန္ကေလးကုိ မႏြမ္းေစခ်င္သူ

တကယ္ဆုိရင္ ရာသီဥတုက ပူပ်င္းေနမွန္းသိပါတယ္။တေျဖးေျဖးနဲ႕ အခ်ိန္ေတြလည္း တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ခရီးႏွင္ေနလိုက္ၾကတာ။တစ္နာရီ ကုိ ဘယ္ႏွစ္မုိင္ဆုိတာေတာင္ မတြက္ခဲ႔ၾကဘူး။ဒီေန႕ ကမၻာၾကီးကတုိးတက္ေနတယ္ တဲ႕။ဒါဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႕ကေရာ ကိုယ္႕အပူနဲ႕ကုိ ျပန္လွဳံမိေနၾကတယ္။ ကုိယ္႕မွာ အေအးဓါတ္ေလး ေတာ႕ ရွိပါရဲ႕ ဟုိလူက ဖဲ႕ယူလုိက္ ဒီလူက ဖဲ႔ယူလုိက္နဲ႕ ကုန္ခမ္းလု နီးပါး။မေသယုံတမယ္ ေနရရင္ ေတာ္ပါျပီတဲ႕။လူတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ႕ ကုိယ္႕ကုိ ကုိ နာမည္ၾကီးဖုိ႕အတြက္ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ေနၾက။ ဘာကုိမွ လြယ္လြယ္နဲ႕ အားမက်တက္တာ က်ဳပ္မွားသလား။နဳိင္ငံတကာ ပတ္စ္ပုိ႕ရုံးကုိ ေရာက္သြားတယ္။ လူေတြ သြားလိုက္ၾကတာ။အိမ္ယာေျမ မရွိၾကသလိုပဲ။ကုိယ္နဲ႕ အနီးစပ္ဆုံးေတြးမိတာပါ။အခမ္းျပင္ထြက္ၾကည္႕ ေတာ႕လဲ ပူတာပါပဲ။အခမ္းထဲ ေနမိျပန္ေတာ႕လည္း အင္း မထူးပါဘူး ပူတယ္။ကုိယ္႕အေၾကာင္းက ပူလြန္းလုိ႕ သူတုိ႕အေၾကာင္းေတြးၾကည္႕မိတယ္။အား.............ပူလုိက္တာ။မီးေခ်ာင္းက ျဖာက်လာတဲ႕ အလင္းေရာင္က မွဳံေနသလား လို႕ ေနေရာင္ျခည္ကုိ ယူၾကည္႕မိတယ္။ကုိယ္႕ကုိ ကုိယ္ ခံနဳိင္ရည္ မရွိေသးမွန္းသိလုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႕မ်ား ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ လေရာင္ ေအာက္ ဇြတ္စြဲသြင္းၾကည္႕ေနမိတယ္။အားနာဖုိ႕ ေကာင္းလိုက္တာ စြမ္းအားရွိသေလာက္ လင္းလက္ေနတဲ႕ ၾကယ္ေလးေတြ။ကုိယ္႕အလင္းေရာင္ ကုိယ္ျပန္ျပီး ျမင္နဳိင္တဲ႕ တစ္ေန႕ဆုိတာ မေဝးေတာ႕ပါဘူး။ကုိယ္႕အေမွာင္ နဲ႕ ကုိ ပိတ္မိေနေတာ႕ ကုိယ္ကဘယ္ကျပန္ထြက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာ။လုိခ်င္တာေတြ ပုိမ်ားလာတယ္။ပိုင္ဆုိင္ခ်င္တာေတြ ပုိပုိမ်ားလာတယ္။မပိုင္ဆုိင္ေသးတာက ကုိ္ယ္႕စိတ္။ကိုယ္႕မွာရွိတာေလးနဲ႕ ဘယ္လိုေၾကနပ္ေအာင္ေနရပါ႕။အဲဒီ လုိခ်င္မွဳေတြ မ်ားေနလို႕ မင္းဆင္းရဲေနတာ တဲ႕။ျဖစ္နဳိင္ပါတယ္။ဘာမွ မလိုခ်င္တဲ႕ စိတ္ေလးကုိ လုိခ်င္တာကလည္း တကယ္ဆုိရင္ လုိခ်င္တာပါပဲ။မႏွစ္က ပေရာ္ဖတ္ဆာၾကီးေျပာတဲ႕ စာသင္ခမ္းထဲတုန္းက အေတြးေတြလည္း ဘယ္စီကုိ အေတာင္ေပါက္ျပီး ပ်ံသန္းကုန္ၾကပါလိိမ္႕။ေနေပ်ာ္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ ေနၾကည္႕တယ္။အဆင္ေျပတဲ႕ အခါ ရွိသလို အဆင္မေျပတာေတြ လည္း ဒု နဲ႕ ေဒး။ခပ္ပါးပါးေလးပဲ ကုိယ္႕စိတ္ကုိ ေျဖသိမ္႕လိုက္ရတယ္။ဘယ္သူ႕စီမွာမွ ဦးမညြတ္ခဲ႕ဘူးသလို ဘယ္သူ႕ကုိမွ လဲ ဦးေမာ႕စရာမလုိပါဘူး။ဒီလုိ ပဲ အခ်ိန္တန္ရင္ျပီးသြားမွာဆုိတာ သိေနေတာ႕ ဘာကုိ ဘယ္လုိ ခံစားရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ကုိယ္႕ပတ္ဝန္းက်င္ နဲ႕ ေနသာထုိင္သာရွိေနၾကတာပဲ။လူေတြက စာအုပ္ေတြထဲက စာေတြ အေတာ္ေလးေျပာတက္လာၾကေတာ႕။စာတက္ ေပတက္ တဲ႕။ကုိယ္႕အပူကုိ ဘယ္လို ခြါခ်ၾကမလဲ။စိတ္ထဲမွာ အမွဳိက္ေတြ ကပ္ေနမွန္းသိရင္ စိတ္နဲ႔ပဲ ခြါခ်ရမယ္ဆုိတာ သိပါလ်က္ နဲ႕ မသိသလို ေနေနတာေတာ႕ မေကာင္းပါဘူး။ပန္းကေလး ရယ္ အျမဲတမ္းလန္းဆန္းေနေစခ်င္ပါတယ္။ဘာကုိမွ မေတြးၾကဘဲ စိတ္ထဲရွိတဲ႔အတုိင္း ေနထုိင္ၾကတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။အမ်ားနဲ႕ဆုိင္တယ္ဆုိတာ သိသားနဲ႕ ငါက တစ္ေယာက္တည္း ပုိင္ဆုိင္ခ်င္တာ အခ်စ္တဲ႕လား။အျပင္မွာပူတယ္ ပန္းကေလးရယ္ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္စုံတစ္ရာအတြက္ မင္းပြင္႕လန္းေနမယ္ဆုိတာ ငါသိေနပါတယ္။ဒီလိုပဲ ငါတုိ႕ေတြ ေအာင္ျမင္မွဳေတြနဲ႕ အလွဆင္ၾကမယ္။အစြမ္းကုန္ပြင္႕လန္းၾကမယ္။စြမ္းအားရွိသေလာက္အလွဆင္နဳိင္ပါေစလို႕ ငါေမွ်ာ္လင္႕ပါတယ္။