ရြာတုန္းက ရြာယဥ္ေက်းမွဳအရ ခံတြင္းမေတြ႕။ ျမဳိ႕ေရာက္ျပန္ေတာ႕ ျမဳိ႕ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕ အစဥ္မေျပ။အင္း ...ဒီလုိနဲ႕ နဳိင္ငံျခားကုိ သြားခ်င္တဲ႔စိတ္က အဓမၼၾကီးကုိ ဖိအားေပးေနျပန္ေတာ႕ နဳိင္ငံျခားဆုိတာၾကီးကုိ သြားဖုိ႕ အေၾကာင္းက ၾကဳံလာျပန္တယ္။အေမရယ္ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ သား ဘာကုိမွ ခံတြင္းမေတြ႕ေသးဘူး။
က်ဳပ္ကုိ ေမြးခဲ႕တဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ျပန္ေတြးၾကည္႕ျပန္ေတာ႕ အင္း လူေတြ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ၾကတာပဲ။က်ဳပ္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္။လြတ္လပ္ေပါ႕ပါး ေနၾကတယ္ေလ။ကုိရီးယားက ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္ အေမရယ္။အျပင္မွာ ႏွင္းေတြ ပိတ္ေနတာပဲ တဲ႕။သူ႕လက္ေတြ ကပ္ေနလုိ႕ စာေတာင္မရိုက္နဳိင္ဘူးဆုိပဲ။ႏွင္းေတြ က်ေနတာ ၾကည္႕ခ်င္လုိက္တာ။ဒီလုိ ညမ်ဳိးမွာ အေမလည္း သားကုိ သတိရေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ဘာစားစား ဘာေသာက္ေသာက္ ခံတြင္းမေတြ႕လုိ႕ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြပ္ျပီး တစ္ခြပ္ေသာက္ပစ္လုိက္တယ္။ အေမသိရင္ ေျပာမွာ ေသခ်ာတယ္။ေကာ္ဖီေတြ တအားမေသာက္နဲ႕ က်န္းမာေရး နဲ႕ မညီညြတ္ဘူးလုိ႕ ေဒါတ္တာ ေတြ ေျပာတယ္ ဆုိတဲ႕ အေမ႕ရဲ႕ အသာယာဆုံး စုိးရိမ္တဲ႕ အသံ ၾကားေယာင္မိျပန္တယ္။ အေမရယ္ ဘယ္သူ႕ကုိမွ သား အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ႕ပါဘူး။သားအေၾကာင္း အေမသိေနတာပဲ။ သားရဲ႕ ေဘးမွာ အေမရွိေနတယ္ဆုိတာ သားသိလုိ႕ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ ဘာကုိမွ သားမေၾကာက္ဘူးအေမ။က်ဳပ္တုိ႕ ရြာ ေတာင္သူေတြ ရၾကမွာပါ။မုိး........... အျပစ္မရွိတဲ႕ မုိးကုိ သားမေျပာေတာ႕ပါဘူး။ေတာင္သူ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ရြာမွာ အလွဴအတန္းက မပ်က္ဘူးမလားအေမရယ္။ဒါဆုိ က်ဳပ္တုိ႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ငတ္မေသနဳိင္ပါဘူး။ ပညာတက္မထြန္းကားတဲ႕ ရြာငယ္ေလးမွာ ရွင္သန္ရတာ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတယ္ အေမရဲ႕။ ဘာေၾကာင္႕လဲဆုိတာေတာ႕ သားလည္း မသိဘူး။အေမ႕လုိပဲ ခပ္ အ အ ေလး ေနပစ္လိုက္မယ္။ဒီေန႕ ဘာေန႕လည္း အေမသိလား။အေမက သားထက္ပုိသိပါတယ္။သား သမီးေတြ အမ်ားၾကီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္မ်ား ထြန္းေပါက္မလားဆုိျပီး စုိက္ပ်ဳိးခဲ႕တဲ႕ အေမ႕ နဲ႕ အေဖတုိ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြမွာ အေဖ တုိ႕ အေမတုိ႕ ရဲ႕ လက္ဖဝါးျပင္မွာ သက္ေသေတြ ရွိေနတာပဲ အေမ ရယ္။သိပ္ျပီး သတိရတာပဲ ။က်န္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြ သတိရ မရဆုိတာ သားမသိဘူး။သား ကေတာ႕ ဒီ ျပာသုိလျပည္႕ေန႕က သားကုိ တစ္သတ္လုံး သတိရေစခဲ႕မယ္ဆုိတာ သိတယ္။အေမရယ္ ဒီေလာက္ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ႕ လျပာသုိလ္မွာ သားဘာလုိ႕ အားလုံးကုိ အမွတ္ရေစခဲ႕တာပါလိမ္႕။ေနာင္ေတာ္တုိ႕လည္း သားကုိ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိၾကမွာပါ။အေမသားကုိ ေမွ်ာ္ရင္း ေပ်ာ္ေနမယ္ဆုိတာ သားထင္ေနတယ္။ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ႕ ေဆာင္းည ရဲ႕ နာတာရွည္အရသာေတြ နဲ႕အတူ အေမတုိ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ။အိမ္ေရွ႕က ေရေႏြးၾကမ္းဝုိင္းေလးမွာ စကားက်ယ္က်ယ္ ေျပာတက္တဲ႕ ဦးၾကီးက က်ဳပ္အေၾကာင္းေျပာေနလိမ္႕မယ္။ဘာမွ မေျပာဘဲ ဟုိဟုိ ဒီဒီ ေငးေနတက္တဲ႕ စကားနဲတဲ႕ အကိုတစ္ေယာက္ကေတာ႕ ေတြးေနမွာေသခ်ာတယ္။ငါ႕ ညီ ဘာေတြ လုပ္ေနပါလိမ္႕။ ေနေရာင္ျခည္ ရဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳ ၊ လေရာင္ ရဲ႕ ေအးျမမွဳနဲ႕ နဲ နဲေဝးေနတာေတာ႕ ေသခ်ာတယ္။အခမ္းက်ဥ္းေလးထဲက အသက္ရွဴသံ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးမ်ားကိုနားမဆင္ခ်င္ပါနဲ႕ဗ်ာ။အားလုံး ေကာင္းၾကပါတယ္။ဘယ္သြားသြား မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြက သိပ္ျပီး ေကာင္းၾကပါတယ္။အိပ္မက္က မက္ထားျပီးမွေတာ႕ အေကာင္အထည္ မေဖၚနဳိင္ရင္ သားအရွဳံးေပးရာ ေရာက္မွာေပါ႕။က်ဳပ္အေမ နဲ႕ ညီမေလး တုိ႕ ေကာင္းေကာင္းနားလည္မွာပါ။ ေဟာဒီ ျပာသုိလ္ျပည္႕ေန႕ တုန္းက မႏၱေလးမွာ ေနာင္ေတာ္ နဲ႕ ခံတြင္းမေတြ႕မိတာေလးေတြ ဖြင္႕အန္ခဲ႕ဘူးတယ္။ အစာမေၾကတုိင္း အန္ရတာ မ်ားလြန္းေတာ႕ ရင္ဘက္ေတြ ေအာင္႕ေအာင္႕လာတယ္ဗ်ာ။ဒီည ေတာ႕အေမ႕ရြာက အေမအိမ္ေလးမွာ အေမ နဲ႕ ရြာကုိ သတိရရင္း နဳိင္ငံရပ္ျခားမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ႕ က်ဳပ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဘာ္ဒါေတြ အတြက္ ျပာသုိလ္လျပည္႕ည တမ္းခ်င္း နဲ႕အတူ မဂၤလာအေပါင္းနွင္႕ ျပည္႕စုံၾကပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment