မဂၤလာပါ......

Sunday 3 January 2010

ငွက္ကေလးမ်ားအားကယ္တင္္သူ

?ui=2&view=att&th=1259c48f088fcbe3&attid=0.1&disp=attd&realattid=ii_1259c48f088fcbe3&zw

ေဆာင္းဦးရာသီရဲ႕ သာယာလွတဲ႕မနက္ခင္းေလးမွာ လူေလးေယာက္ဟာ
ျမင္းကိုယ္စီနဲ႕ေတာလမ္းေလးတေလွ်ာက္စီးလာခဲ႕တယ္။ သူတို႕အားလံုးဟာ
ေဆာင္းဦးရာသီရဲ႕ သာယာလွတဲ႕မနက္ခင္းေလးမွာ လူေလးေယာက္ဟာ
ျမင္းကိုယ္စီနဲ႕ေတာလမ္းေလးတေလွ်ာက္စီးလာခဲ႕တယ္။ သူတို႕အားလံုးဟာ
ေရွ႔ေနေတြျဖစ္ၾကျပီးေတာ႕ သူတို႕ဦးတည္သြားေနတာကေတာ႕ ဒီေတာလမ္းေလး
ေက်ာ္ရင္ေရာက္ေတာ႕မယ္႕ ၿမိဳ႔ကေလးရဲ႕ တရားရံုုးတစ္ခုမွာအမွဳၾကားနာဘို႕အတြက္ေပါ႕။


မိုးရြာထားလို႕ ေတာလမ္းေလးတေလွ်ာက္မွာ ဗြက္ေတြ ရႊံ႕ေတြနဲ႕ စိုစိုစိစိနဲ႕ေပါ႕။
သစ္ရြက္ေလးေတြမွာစီရရီတြဲလြဲခိုေနတဲ႕ လက္က်န္မိုးေပါက္ေလးေတြကလည္း
သစ္ပင္ေပၚကေန တစက္စက္နဲ႕က်ေနေတာ႕ ျမက္ပင္ေလးေတြကလည္း စိုစြတ္

ေနေတာ႕တာေပါ႕။

ေရွ႕ေနေလးေယာက္လံုးဟာ ရႊံ႕ေတြနဲ႕ေပက်ံစိုစြတ္ေနတဲ႕လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္
ေရွ႕ဆင္႕ေနာက္ဆင္႕ျမင္းကိုယ္စီ
စီးနင္း လို႕ေပါ႕။ သူတို႕အားလံုးဟာရယ္ေမာစရာေတြြြ
ရွာၾကံေျပာရင္း လမ္းတေလွ်ာက္တေျဖးေျဖးစီးနင္းလိုက္ပါလာၾကတယ္။


သစ္ပင္ေလးေတြအစီအရီေပါက္ေနတဲ႕ေတာအုပ္္ေလးတစ္ခုကိုျဖတ္သန္းလာခ်ိန္မွာေတာ႕
သူတို႕ရဲ႕ဦးေခါင္းေပၚက ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ေတာင္ပံတျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ခတ္သံနဲ႕အတူ
လမ္းတဖက္ ျမက္ပင္ေတြၾကားက တျခားငွက္ငယ္ေလးေတြရဲ႕ တိုးညွင္းစြာညည္းတြား
ေနသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။


က်လိ...က်လိ...က်လိ..ဆိုတဲ့ စီစီညံေနတဲ႕အသံစူးစူးေလးတစ္သံက သစ္ရြက္ေတြ
အံု႕ဆိုင္းေနတဲ႕အပင္ေပၚကေနေပၚထြက္လာတယ္။


တခ်ိန္ထဲမွာပဲ...

က်လိ...က်လိ..က်လိ...ဆိုတဲ႕ သနားစဖြယ္အသံတိုးတိုးေလးေတြကလည္း စိုစြတ္ေနတဲ႕
ျမက္ပင္ေတြၾကားကဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ေပၚထြက္လာတယ္။


"ေဟ့..သနားစရာေလးပါလားကြ " ....စပိဒ္ လိုအမည္ရတဲ႕ ေရွ႕ဆံုးကေရွ႕ေနက
ျမင္းေပၚကေနလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ဟာဒင္လို႕အမည္ရတဲ႕ ဒုတိယေရွ႕ေနက .
." သပိတ္လြယ္ငွက္ေတြ ေနမွာေပါ႕ကြာ ..ၾကည္႕ရတာ မုန္တိုင္းစာမိၿပီး အသိုက္ထဲကေန
လႊင္႕ၾကလာပံုရတယ္..ေမြးကာစ အေတာင္မစံုေသးတဲ႕အရြယ္ေတြဆိုေတာ
မပ်ံႏိုင္ျဖစ္ေနေတာ႕တာေပါ႕..ၾကည္႕ပါလား အေမငွက္မႀကီးက စိတ္ပူၿပီးပ်ာယာခတ္ေနတာ.."
လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။


အမည္မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ႕တဲ႕ တတိယေရွ႕ေနက..
." သနားစရာကြာ...ဒီအတိုင္းဆို ျမက္ခင္းစိုစိုထဲမွာ အားလံုးေသကုန္ၾကေတာ႕မွာဘဲ "...လို႕ေျပာျပန္တယ္။


ဒီအခါ ေရွ႔ေနဟာဒင္က..
" ထားလိုက္ပါကြာ..ငွက္ေတြဘဲဟာ.. အေရးမႀကီးလွပါဘူး.. ဒုကၡရွာမေနပါနဲ႕ေတာ႕.." ..လို႕ ေျပာတယ္။

"ေအးေလ..ဟုတ္သားဘဲ.."..လို႕ ေရွ႕ေန စပိဒ္ကလည္းေထာက္ခံလိုက္တယ္။

သူတို႕ သံုးေယာက္သား ငွက္အေမႀကီး ပူေဆြးစြာနဲ႕ေယာက္ယက္ခတ္ေအာ္ျမည္ေနသံကိုေရာ
အေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ၿပီး ေအာ္ျမည္ေနတဲ႕ ျမက္ေတာစိုစိုထဲကငွက္ေပါက္စေလးေတြကိုပါ
ေက်ာခိုင္းၿပီးခရီးဆက္လက္ထြက္ခဲ႕ၾကတယ္.။


သိပ္မၾကာခင္မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာဘဲ သူတို႕၃ေယာက္သားဟာ ခုနကလိုဘဲ
ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြကိုေျပာလာၾကတယ္။ အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာ
ငွက္ကေလးေတြကိုသူတို႕လံုး၀ေမ႕ေလွ်ာ႕သြားၾကၿပီေပါ႕။


ဒါေပမယ္႕ စတုထၳေျမာက္ ေရွ႕ေန..သူကေတာ႕ ျမင္းကိုရုတ္ခ်ည္းတုန္႕ကနဲရပ္လိုက္တယ္။
ျမင္းေပၚကခ်က္ျခင္းဆိုသလို ဆင္းလာၿပီးေနာက္္ သူ႕ရဲ႕ႀကီးမားတဲ႕လက္အစံုနဲ႕ျမက္ခင္းထဲက
ငွက္ငယ္ေလးေတြကိုတယုတယယူငင္လိုက္တယ္။


ငွက္ကေလးေတြက ခုနကျမက္ခင္းထဲမွာလိုေၾကာက္လန္႕ပံုမျပေတာ႕ပါဘူး။
သူတို႕လံုၿခံဳမွဳရသြားၿပီဆိုတာသိတဲ႕ပံုနဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္က်လိ..က်လိနဲ႕ တိုးတိုးေလးသာေအာ္ျမည္ေနေတာ႕တယ္..။


"ငွက္ကေလးတို႕ေရ..စိတ္မပူပါနဲ႕ေတာ႕...မင္းတို႕ရဲ႕ အသိုက္ေလးထဲကို..ငါအေရာက္ပို႕ေပးပါ႕မယ္.."
..လို႕ သူက ေျပာလိုက္တယ္။


အဲ႕ဒီေနာက္..သူက ငွက္ကေလးေတြ..အသိုက္ရဲ႕ဘယ္ေနရာကမ်ားျပဳတ္က်လာႏိုင္သလည္း
ဆိုတာရွာေဖြၾကည္႕မိ္တယ္။ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ အသိုက္က လက္လွမ္းမမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ျမင္႕လြန္းေနတာမ်ဳိးလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ္႕ သူက စိတ္မပ်က္ပါဘူး.။
သူသစ္ပင္ေကာင္းေကာင္းတက္တတ္တာေပါ႕။ သူကေလးဘ၀တုန္းက သစ္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုုတက္ခဲ႕ သူေလ။
သူကငွက္ကေလးေတြတစ္ေကာင္စီကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ သူတို႕ရဲ႕သစ္ပင္ေပၚက အသိုက္အိမ္ေလးထဲကို အသာအယာ
ထည္႕ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ၾကိမ္မွာ အေဆာ႕သန္တဲ႕ ငွက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ေၾကာင္႕ သူေရာ ငွက္ကေလးေတြပါ
သစ္ပင္ေပၚက ထပ္ျပဳတ္က်ရေသးတယ္..။ ငွက္ကေလးေတြေပ်ာ္ေနတယ္လို႕ သူထင္ေနမိတယ္။
သူလည္း ငွက္ကေလးေတြနဲ႕အတူေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိေတာ႕တယ္။ သူ ျပန္လူးလဲထၿပီး ငွက္ကေလးကို အသိုက္ထဲထည္႕ေပးျပန္တယ္။


အေရွ႕ကထြက္သြားႏွင္႕တဲ႕ ေရွ႕ေန သံုးေယာက္ တစ္ေနရာအေရာက္မွာ သူတို႕ျမင္းေတြကိုအနားေပးေရေသာက္ေစတယ္။
သူတို႕လည္းအနားယူရင္းေပါ႕။ ဒီေတာ႕မွ စတုထၳေရွ႕ေနဟာ သူတို႕နဲ႕အတူပါမလာတာေတြ႕ရတယ္။
သူူတို႕သံုးေယာက္လံုး အ့ံၾသသြားတယ္။ ဒီလူဘယ္မွာက်န္ခဲ႕ပါလိမ္႔ေပါ႕။


အဲ႕ဒီမွာ ေရွ႔ေန စပိဒ္ ကေျပာတယ္.." ခင္ဗ်ားတို႕ ငွက္ေတြကိုမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား ..
.ေသျခာတာကေတာ႕ ဒီလူေတာ႕ အဲ႕ဒီငွက္ေတြကို ကူညီဘို႕က်န္ခဲ႕ပံုဘဲ"...


မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ႕ စတုထၳေရွ႕ေနဟာသူတို႕ဆီကိုမွီလာတယ္။
သူ႕ရူးဖိနပ္အစံုမွာလည္းရႊ႕ံေတြေပလူးလို႕ေပါ႕။ ဆူးျခံဳပင္က ဆူးေတြကလည္း သူ႕ ကုတ္အိက်ီ ၤမွာညိတြယ္လို႕။
"ေဟး..ခင္ဗ်ားဘယ္မွာက်န္ခဲ႕တာလည္း"..လို႕ ေရွ႕ေနဟာဒင္က သူ႕ကိုေမးလိုက္တယ္။


" ကြၽန္ေတာ္ငွက္ငယ္ေလးေတြကိုသူတို႕ရဲ႕မိခင္စီအေရာက္ပို႕ေပးေနလို႕ပါခင္ဗ်ာ.." လို႕
စတုထၳေရွ႕ေနကၿပံဳးရႊင္စြာေျပာတယ္။


"ေကာင္းပါ႕ဗ်ာ..ဒါေၾကာင္႕က်ဳပ္တို႕အားလံုးအၿမဲေတြးေနမိတယ္..ခင္ဗ်ားဟာ ဘာလို႕စံျပပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာကို..ခုေတာ႕သိပါၿပီ..."..လို႕ ေရွ႕ေန စပိဒ္က..ခနဲ႕တဲ႕တဲ႕ေျပာတယ္။


အဲ႕ဒီေနာက္ သူတို႕ သံုးေယာက္သား အူလွဳိက္သဲလွဳိက္ရယ္ေမာၾကတယ္။ ဒီလူေတာ္ေတာ္မိုက္မဲတာဘဲ..
ဘာမွမဟုတ္တဲ႕ ဒီငွက္ကေလးေတြအတြက္ သူလို လူသန္သန္မာမာႀကီးက ခုလိုမ်ဳိး ဒုကၡၡခံခဲ႕ရတယ္လို႕။


အဲ႕ဒီအခါမွာ စတုထၳေရွ႔ေနကခုလိုေျပာလိုက္တယ္..

"အစ္ကိုတို႕ ခင္ဗ်ား.. ဒီီသနားစဖြယ္သပိတ္လြယ္ငွက္ငယ္ေလးေတြကိုမကူညီဘဲထားခဲ႕ရလို႕ .
သူတို႕သာဒီျမက္ပင္စိုစို ေတြၾကား ထဲမွာေသဆံုးသြားခဲ႕ၾကမယ္ဆိုရင္..
ကြၽန္ေတာ္ေတာ႕ဘယ္လိုမွအိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ"


အဲ႕ဒီ သပိတ္လြယ္ငွက္ကေလးေတြကို ၾကင္နာစြာနဲ႕ကယ္တင္ခဲ႕တဲ႕ စတုထၳေျမာက္ေရွ႔ေနက သိပ္မၾကာခင္ကာလမွာဘဲ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕အလြန္ေၾကာ္ၾကားတဲ႕ေရွ႕ေနတစ္ဦးျဖစ္ယံုသာမကဘဲ ေအာင္ျမင္တဲ႕အမတ္တစ္ဦးလည္းျဖစ္လာခဲ႕ပါတယ္။
အဲ႕ဒီေနာက္ သူဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သမၼတ အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံခဲ႕ရတယ္။
အေမရိကန္ရဲ႕ သမိုင္းမွာေတာ႕ သူဟာ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ႕ သမၼတတစ္ဦးအျဖစ္ရပ္တည္ခြင္႕ရခဲ႕ပါတယ္။
သူူကေတာ႕ " သမၼတ ေအဗရာဟမ္လင္ကြန္း " ပါဘဲ။

?ui=2&view=att&th=1259c496bbb26371&attid=0.1&disp=attd&realattid=ii_1259c496bbb26371&zw
ေမးလ္ထဲမွာ ေရာက္လာေသာ ေကာ္ပီကုိ ႏွစ္သစ္မွာ ဖတ္ေစခ်င္လို႕ ေကာ္ပီကူး တင္လုိက္ပါသည္။

0 comments:

Post a Comment