ဟုတ္ကဲ႕ အထက္ပါစာသားေလကုိ ျမင္လုိက္မိတဲ႕ခဏ ကေလးဘ၀က ေအာ္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ အျဖစ္ေလးကုိ
ေျပးျမင္မိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။က်ဳပ္တုိ႕ အညာမွာဆုိရင္ အရင္က ဒီလုိရာသီဆုိရင္ ေရေတြၾကီးျပီး သေျပသီး
ေတြဆုိရွိရင္ သိပ္ျပီးေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ရြာကဆရာေတာ္ရဲ႕ေက်ာင္းမွာ သြားျပီး ဆြမ္းပုိ႕ရင္း
ဆရာေတာ္ ရဲ႕ ၾကီားမားတဲ႕ သမာဓိကုိၾကည္႕ျပီး အေမက လည္း ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ငါ႕သားၾကီးရင္ ဆရာေတာ္ၾကီး လုိ ေနရမယ္ေနာ္တဲ႕။ ေအာ္ ဘုမသိ ဘမသိ ဟုတ္ကဲ႕ပါ အေမရယ္ဆုိတဲ႕ လြယ္လြယ္ေပးခဲ႕တဲ႕
ကေလးဘ၀ရဲ႕ ကတိကုိျပန္လည္ သတိရမိတယ္။ ေအာ္ ငါတကယ္ၾကီးလာရင္ တကယ္ဆရာေတာ္ၾကီးလုပ္မွာ
လားဆုိတဲ႕ ေမးခြန္းကုိ ကုိယ္တုိင္ခုထိ မေမးရဲေသးဘူး။အညာေဒသ စိမ္းလမ္းသာယာေရးဆုိျပီး လုပ္ေနၾကတာ
ယေန႕ထိပါပဲ။ ကုိယ္႕ရပ္ရြာ တုိးတက္သာယာေရးဆုိသည္မွာ အမွန္တကယ္တာ၀န္ရွိတာကေတာ႕ ဇာတိရြာမွာ
ခ်က္ေၾကြ ခဲ႕တဲ႕ ေမာင္မင္းၾကီးသား မယ္မင္းၾကီးသားတုိ႕ ရဲ႕တာ၀န္ပါ။အသက္ေတြ ၾကီးလာေတာ႕ အတၱစိတ္
ေတြ တနင္႕တပုိးနဲ႕ ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ေသာ္မွ အနဳိင္ နဳိင္ အမ်ားအတြက္ ပရဟိတစိတ္ဆုိတာ ဘယ္မွာ သြားရွာေတြ႕ နဳိင္မလဲ။ ကဲ အေမတုိ႕အညာက ေတာေတြ ေတာင္ေတြ အျမဲ စိမ္းလမ္းသာယာေနပါေစ လုိ႕။
ဆန္ေရ စပါးေတြ ေပါမ်ားျပီး လူအခ်င္းခ်င္းလဲ ယုတ္မာမွဳေဘး ေကာက္က်စ္မွဳေဘးတုိ႕မွ ကင္းေ၀းပါေစ။
လူသားတုိင္း လူစိတ္ေမြးျပီး တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားသာ အလုိရွိၾကပါေစ။
0 comments:
Post a Comment