အေကာင္းဆုံးကေတာ႕ ကိုယ္႕ကုိကိုယ္ ငါဘာလဲဆုိတာ သိဖုိ႕ပါပဲ။ကိုယ္႕ကုိကုိယ္ ငါဘာလဲဆုိတာမွ မသိခဲ႕ရင္
သိပ္ျပီး မဟုတ္ေသးဘူး။က်ဳပ္တုိ႕ေတြ ေနရလွ ေနာင္အႏွစ္၄၀ ၅၀ ေပါ႕။ဒါကုိယ္႕ကုိကိုယ္ ေရွာ႕တြက္ထားတာ။
ဒီေလာက္ေတာင္ ေနခ်င္မွ ေနရမွာပါ။ေသဆုံးျခင္းနဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းၾကားမွ ဗ်ာမ်ားစရာ မလုိပါဘူး။
သိပ္ျပီးလဲ ခံစားစရာ မလုိပါဘူး။အဓိက လုိအပ္တာက ငါမေသခင္ ဘာလုပ္သြားမယ္ဆုိတာသာ အေရးၾကီးတာပါ။လူဆုိတာေတာ႕ တစ္ေန႕ဒီလမ္းက သြားရမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါ။လူၾကီးေတြကုိ ေလ႕လာၾကည္႕တယ္။
ၾကီးလာေလ ေသရမွာ ေၾကာက္ေလပါပဲ။မတက္နဳိင္ဘူး။ေၾကာက္ေလေလ ျမန္ျမန္လာေလပဲ။
သဘာ၀ က ေျပာပါတယ္။ဘာေၾကာက္စရာ ရွိလဲ။ေသေပါ႕။မေသခင္ လုပ္သင္႕တာ လုပ္ထားေပါ႕။
ဘယ္သားသမီး ဘယ္တပည္႕မွ အားကုိးေနစရာ မလုိပါဘူး။အေရးၾကီးတာက ေနရဲခဲ႕ရင္ ေသရဲရမယ္။
အေျခအေန နဲ႕ အခ်ိန္အခါအရ လုိအပ္လာရင္ အဆင္သင္႕ရွိေနဖုိ႕ လုိတယ္ ဆုိတာေလးပါပဲ။
0 comments:
Post a Comment